طراحی مجتمع آبدرمانی سرعین با رویکرد معماری پایدار

زندگی بشر از زمانهای قدیم با طبیعت اطراف ارتباط تنگاتنگ و متقابلی داشته است، فطرت انسانها گرایش ذاتی به طبیعت دارد. امروزه پیامدهایی نظیر آلودگی روزافزون هوا و محیط زیست، کاهش منابع طبیعی و بحران انرژی که ناشی از زندگی در دنیای صنعتی امروز می باشد، باعث گردیده تا حفظ و پاسداری از منابع طبیعی به یکی از مهمترین دغدغه های انسان عصر حاضر تبدیل گردد. معماری پایدار برای رسیدن به این هدف از طریق افزایش کارآیی ساختمان، صرفه جویی در مصرف انرژی، گام برداشتن درجهت استفاده از انرژی های نو و بطورکلی هم سو شدن با طبیعت، نقش مهمی ایفا می کند. در این بین نگرش به رویکردهای معماری پایدار در بین متخصصان معماری مراکز آبدرمانی از جایگاه ویژه ایی برخوردار است و با اینکه اصول اصلی آن در طراحی مراکز آبدرمانی همگام با اصول کلی معماری پایدار است ولی علل دیگری در گرایش به طراحی مجتمع های آبدرمانی وجود دارد که مورد بررسی قرارخواهد گرفت.در این میان شهرستان سرعین به عنوان یکی از شهرهای توریستی ایران می باشد که سالانه پذیرای میهمانان بسیاری از نقاط مختلف ایران و حتی کشورهای دیگر می باشد. در این شهرستان آبهای درمانی متعددی در جای جای آن ساخته شده است و هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرند. این تحقیق ابتدا به بررسی ابعاد معماری پایدار و اصول اساسی آن و سپس جایگاه آن در توسعه پایدار می پردازد. هدف اصلی تحقیق معرفی این رویکرد جدید در طراحی مراکز آبدرمانی است زیرا به صرف رعایت اولیه اصول معماری پایدار، نمی توان یک مجتمع آبدرمانی و یا هر بنایی را معماری پایدار نامید. در این رساله سعی خواهیم کرد که به اصول طراحی پایدار در معماری برسیم و مجتمع آب درمانی مطنبق با این اصول طراحی نماییم.